Ik heb je niet meer nodig en laat je los. Dat is heel fijn en doodeng tegelijk. Want afscheid nemen van iets waar ik gewend aan ben, vind ik heel moeilijk. Waarom? Omdat ANGST, mijn grote en vaak slechte raadgever, zich er dan altijd even mee bemoeit. ‘Zou je het nou wel doen Marloes?’

Donker en leeg

Ik ben je gaan slikken, omdat ik toen niet verder kwam. Ik was te lang over mijn eigen grenzen heen gegaan. In een baan, waarin ik goed functioneerde, maar waarin ik niet gelukkig was en die me veel energie kostte. Ik viel uit met fysieke klachten. Daarna werd het donker en leeg, terwijl ik juist zo graag verder en vooruit wilde. Heel moeilijk en frustrerend vond ik het, dat het me niet lukte. Ondanks mijn sterke wil en grote inzet. Ik vond het doodeng om je toe te laten in mijn leven. Voor anderen veroordeel ik je absoluut niet. En vind ik het juist geweldig dat je bestaat en kunt helpen. Voor mezelf wel. Ik schaamde me voor je en vond je ook eng. Het idee alleen al, dat ik dan niet meer 100% zelf in control was.

Gek of ziek?

De eerste stap om een afspraak met je bijbehorende arts te maken, was groot voor me. Het gaf me toch een etiket vond ik. De afspraak zelf was een openbaring. Geen geitenwollen sok tegenover me. Integendeel, een leuke vlotte man en een verhelderend gesprek met humor. Waarna ik tot inzicht kwam dat ik niet gek of ziek was, maar dat ik mezelf te vaardig heb gemaakt in piekeren. En dat piekeren mij heel veel tijd en negatieve energie kostte die niets opleverde. Wat zou er gebeuren als ik die tijd en energie overhield voor andere dingen? Wauw, het idee van die ruimte gaf me direct een hoera-gevoel. Nog zonder te weten wat daarvoor in de plaats kwam.

Doorbijten

Het opbouwen van je dosering viel me niet mee. Sterker nog, ik vond je vreselijk en kon haast niet geloven dat je me echt meer ruimte en energie ging geven. En nee, ik verwachtte niet dat jij alle wonderen zou gaan verrichten. Ik geloofde wel heel sterk in onze samenwerking. De vriendelijke arts gaf mij het vertrouwen, dat ik echt even moest doorbijten in de opbouwfase. Mijn drive hielp me om door te zetten en het lukte inderdaad. Na vier weken voelde ik het eerste lichtpuntje. En kon ik mijn spanning loslaten en vertrouwen op het proces, waarin ik al onderweg was.

Gouden combinatie

Jij hebt me heel goed geholpen om dat hardnekkige piekeren, waarvoor ik zomaar een Koninklijke onderscheiding had kunnen krijgen, stukje bij beetje te verminderen. Jij en de gesprekken met mijn psychologe waren een gouden combinatie. En hebben ervoor gezorgd dat ik dichter bij mijn gevoel en intuïtie ben gekomen. En nu veel meer van daaruit leef, durf en doe.

Eeuwig dankbaar

Ik ben geen betere of andere versie van mezelf geworden. Maar de versie, zoals die er al was. Die van binnenuit verder is gaan bloeien. Brrrr, toch een kleine huivering hoor. Want man, wat was dat soms spannend en voelde ik me op momenten teer en kwetsbaar. Dit grote, mooie groeiproces heb ik kunnen doormaken met jouw steun. En daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Je was er voor me en gaf me ruimte en vertrouwen. Dat is wat je me teruggaf voor het piekeren!!

Hoe houd je focus?
24/7 krijgen we prikkels op ons af en zoeken ze zelf ook op. Hoe houd je focus in een wereld vol met digitale en verslavende afleiding? En hoe bereik je je doelen zonder van je pad te raken? Door zelf de regie te pakken. En dat klinkt simpeler dan het is.

Overspoeld
Smartphones, apps, social media, games, hebben ons volledig in de greep. We hebben ze continu bij de hand. Fabrikanten bouwen hun apparaten en toepassingen bewust zo verslavend mogelijk. Als je ervoor kiest om alle notificaties, bliepjes en berichten binnen te laten komen, word je continu overspoeld en afgeleid. En zwak als we zijn, we laten ons lastigvallen en vergeten waar we mee bezig zijn.

Aangeboren drang
Geen zorgen, je telefoon weggooien of volledig stoppen met social media, zijn niet de oplossing. Het begint bij het inzien en accepteren van je eigen gedrag. Het is niet de schuld van apparaten en apps. Jíj laat je immers verleiden. Een schrale troost, als mens hebben we nou eenmaal een aangeboren drang naar verveling, negativisme en piekeren. We zijn voorbestemd om nooit lang tevreden te blijven.

Kijk naar dieperliggende redenen
Het is de kunst om die ontevredenheid om te zetten in motivatie. En dat lukt alleen als je vanuit nieuwsgierigheid (niet vanuit boosheid) naar jouw negatieve triggers kunt kijken. Probeer eens naar de dieperliggende redenen te kijken waarom je je laat afleiden. Vaak zoeken we afleiding als we ons niet helemaal prettig voelen. Alles wat afleiding geeft om een vervelend gevoel te vermijden, werkt verslavend. Door welk gevoel laat je je afleiden? Stress, verdriet, woede of frustratie? Afleiding kost tijd en houd je weg van wat je wilt. En we streven nou eenmaal naar geluk.

Externe afleiders op een rij
Zet daarom alle externe prikkels die je afleiden eens onder elkaar. Elke melding, mail of vraag van een collega. En vraag jezelf af: helpt deze afleiding mij verder of is het een stoorzender? Dit geeft je iets in handen om je gedrag aan te passen. In de instellingen van je telefoon en apps kun je bijvoorbeeld alle meldingen en geluiden uitzetten. Wat een rust! En focus en ruimte voor dingen die jij wilt doen. Dagelijks (of wekelijks) kun je natuurlijk voor een mediamoment van je apps kiezen. Dan is het een bewust door jouw gekozen (geluks)moment, hoe fijn!

Wat wil jij?
Als je weet waar jij gelukkig van wordt en wat je wilt bereiken, is het een kwestie van prioriteiten stellen. Wees een beetje streng voor jezelf en kies voor dingen die bijdragen aan het halen van jouw doelen. Ben je ergens niet aan toegekomen? Potverdrie, wat heb je dan in plaats daarvan gedaan? Het begint bij je bewust worden, daar ligt je sleutel!