Potver, zit ik gewoon een jaar later met oud-collega Luc aan de koffie op Utrecht CS! In de trein app ik waar we elkaar zullen zien. Dat handige bord met de treintijden hangt er natuurlijk al jaren niet meer, die goede oude tijd ?
Super leuk om elkaar weer te zien en wat kan er een hoop veranderen in een korte tijd. Luc is benieuwd waarom ik voor de opstapregeling bij de bank heb gekozen en wat ik nu precies ga doen. Ik begin te vertellen. Het liefst schrijf ik verhalen vanuit mijn eigen belevenissen en ervaringen. Dat vind ik heerlijk om te doen en rolt zo uit mijn vingers. ‘Maar ja’, zeg ik, ‘daar zit niet direct een verdienmodel in’.
Luc kijkt me verbaast aan en begint te vertellen waar hij behoefte aan heeft als ondernemer. Hij heeft zoveel ideeën, plannen en acties, dat het hem aan tijd ontbreekt om zijn ervaringen op papier te zetten. Terwijl hij deze juist zo graag wil delen. Ook zou hij graag ervaringsverhalen van deelnemers willen lezen en ontvangen. Huh? Zegt hij nou gewoon dat hij behoefte heeft aan iets dat ik heerlijk vind om te doen? We praten verder. Even later fiets ik totaal geïnspireerd door de stromende regen naar huis. Als ik een staart had, kwispelde deze gewoon door tijdens het fietsen.
Yes, ik ben het aan het doen, ik ben onderweg als tekstdirigent! Na een jaar blik ik terug en kijk ik vooruit. Gewoon midden in het jaar, zonder oliebollen ?
Uiteenlopende opdrachten
Ik doe leuke en uiteenlopende opdrachten. Zo heb ik onder andere webteksten en blogs geschreven voor verschillende opdrachtgevers, schreef de basisteksten voor een publiekscampagne die binnenkort van start gaat voor www.volgjezorg.nl, schreef de pitch voor Financial Care, een startende coöperatie in de zorg en redigeerde een boek over de geschiedenis van een familiebedrijf. Ik gaf ondernemers tips en adviezen over de teksten van hun website. Maakte vlogs, wat nogal uit mijn comfortzone stappen is en lanceerde mijn website www.puurschrijven.com.
Ik krijg waardevolle feedback van klanten en leuke reacties, zoals: ‘Marloes brengt een dosis positieve energie mee. Met haar kritische blik en vlotte pen heeft zij onze teksten sterker gemaakt. Ze heeft ervoor gezorgd dat wij in onze communicatie uitstralen wie wij ook echt zijn.’
Mijn eigen blogs
Daarnaast schrijf en deel ik ook graag mijn eigen blogs ter inspiratie. Mijn artikel over depressie en antidepressiva stuurde ik naar een paar tijdschriften en werd in mei jl. geplaatst in Margriet. Sindsdien voel ik een grote motivatie om het nog steeds grote taboe en de schaamte erover te helpen doorbreken en verminderen. En er meer openheid en begrip voor te krijgen.
Taboes doorbreken
Zo viel mijn oog op het online platform voor de 40+ vrouw van Isa Hoes en Medina Schuurman op www.isamedina.com. Zij doorbreken ook graag taboes. Binnenkort start ik hier met een nieuwe rubriek. Ik deel mijn verhaal en nodig vrouwen uit om ook hun verhalen te delen. Dat we het er gewoon over kunnen hebben met elkaar en we onze psychische kwetsbaarheid op een luchtige manier bespreekbaar maken. Zin in!!
Verwonderen en slikken
Ik verwonder me over deuren en nieuwe werelden die voor me opengaan door puur te schrijven en mijn gevoel te volgen. Voel oprecht contact in netwerkgesprekken en met klanten waar ik voor werk. Het klinkt zo simpel en dat is het niet. Bij alles wat ik doe, voel ik naast mijn energie en enthousiasme, ook de teleurstellingen en tegenslagen. Die me dan even uit mijn kracht halen en pijn doen. Om daarna weer op te krabbelen en verder te gaan.
En als ik vooruitkijk:
√ Wil ik gaan samenwerken met een andere tekstschrijver. Om verder uit te breiden, te sparren, uit te wisselen en versterken. Samen kan je meer. #durftevragen: ken je iemand in je netwerk die interesse heeft? Leuk, ik hoor het graag van je!
√ Ga ik verder met het op- en uitbouwen van mijn netwerk, om te kunnen doen wat ik het allerliefste doe: het schrijven en redigeren van begrijpelijke- en ontvangersgerichte teksten.
√ Ga ik op zoek naar klanten, die ik voor langere tijd kan helpen met het schrijven van hun communicatieboodschappen.
√ Wil ik als ambassadeur aan de slag voor Samen Sterk zonder Stigma. Om artikelen te schrijven en ook lezingen te gaan geven over psychische kwetsbaarheid voor meer openheid en begrip.
√ Blijf ik mijn eigen blogs schrijven en delen.
Hallo nieuw ondernemersjaar, let’s go on!
Prachtig pleidooi voor verdriet!?? Femke van der Laan deelt 3 bijzondere lessen, die ze leerde in haar diepe verdriet na het overlijden van haar man, burgemeester Eberhard van der Laan.
Deel je verdriet
Een van haar is lessen is ‘Deel je verdriet’. Waarover ze zegt: ‘Ik vind het makkelijker om te liegen dat het goed met me gaat, dan te zeggen dat ik me alleen voel en het eigenlijk helemaal niet zo lekker gaat.’
Heel herkenbaar!
Dit heeft te maken met kwetsbaarheid. Dat we bang zijn voor het oordeel van de ander. We willen liever niet dat anderen een beeld van ons hebben dat we eigenlijk zelf ook liever niet willen zien.
Verbinding en contact
En toch kan je door praten over je verdriet ervaren wat dit met jou en je verdriet doet. Door je pijn te laten zien, laat je jezelf zien. Daardoor kom je in verbinding met de ander en is er contact. In die verbinding voel je je even niet alleen en haalt het de eenzaamheid van je verdriet af.
Ook goed voor de ander
Die verbinding werkt twee kanten op. Het delen van je verdriet is niet alleen goed voor jezelf, ook voor de ander. Mensen willen je graag helpen en troosten en naar je verhaal luisteren. Het delen van je verdriet creëert ook ruimte voor de ander, om zich ook kwetsbaar op te stellen. Reken maar dat die ander ook verdriet heeft, iedereen heeft verdriet.
Bekijk hier haar hele pleidooi: https://lnkd.in/gixyUgT
