Wat doe ik
Wie ben ik
Wat kan ik
Wat schrijf ik
Contact
06 12 89 91 81

Op ‘Blue Monday 20 januari 2020’, de meest sombere dag van het jaar, vindt de vijfde editie van het Depressiegala plaats, dit keer in Houten. Ik sprak over het waarom en de noodzaak ervan met psychiater Bram Bakker, een van de initiatiefnemers.

Er is al veel meer openheid over depressie, we weten het nu toch wel zo’n beetje Bram?
‘Dat hoor ik heel vaak inderdaad. De waarheid is dat het nog steeds allesbehalve vanzelfsprekend is om het over je depressie te hebben. Laat staan dat depressie wordt erkend in het bedrijfsleven. De plek die het op de maatschappelijke agenda heeft, klopt niet. Wat het kost aan verzuim, daar zou veel meer aandacht voor moeten zijn.’

Hoe komt dit volgens jou?
‘Een depressie hebben en erover vertellen is gewoon nog niet fashionable. De associatie met een depressie is dat je een zwak en slap type bent. Het wordt nog steeds als een raar en moeilijk iets gezien. Mensen blijven er liever bij uit de buurt en zijn haast bang dat het besmettelijk is. Het is een imago-ding. Een burn-out hebben is ook niet leuk, maar bekt toch makkelijker. Een depressie is een stemmingsstoornis, bij een burn-out ben je uitgeput omdat je zo hard je best hebt gedaan. Dan vind je het leven nog wel leuk en kijk je uit naar een vakantie.’

Het thema dit jaar is werken met een depressie/ psychische gevoeligheid – welke barrières zijn er?
‘Openheid en vertellen hoe het met je gaat, zijn nog zwaar onderbelicht op het werk. Vragen als ‘ben je tevreden met je bestaan, past je werk nog in je leven?’, worden nauwelijks gesteld in functioneringsgesprekken. Bij slecht functioneren kan er van alles spelen, ja ook psychische klachten. Uit schaamte en angst durven we het vaak niet bespreekbaar te maken. Hoe reageert de ander erop? En welke consequenties kan het hebben? Door veel meer openheid kun je dit oplossen en kan er naar het talent van mensen met een psychische gevoeligheid gekeken worden.’

Welke zorgen heb jij vanuit jouw werkveld en expertise?
‘Ons imago is negatiever dan we verdienen. Een verward persoon wordt vaak geassocieerd met een psychiatrisch patiënt. Dit kan ook gewoon iemand zijn die dronken is. De succesverhalen van mensen die goed behandeld worden en herstellen, worden niet actief en weinig naar buiten gebracht. De negatieve verhalen worden vaak (en ten onrechte) uitvergroot neergezet.’

Point taken, we zijn er dus echt nog niet.
‘Ja, aandacht voor het onderwerp is echt nog keihard nodig. We proberen in de buurt te komen van begrip en dat iedereen weet wat het is. Het is ingewikkeld en hard strijden om het gala weer te organiseren. We blijven het doen, omdat het nut heeft. Mede door het depressiegala, zien we dat mensen met hun eigen verhaal aan de gang gaan en het naar buiten brengen. Het vaak in kleinere kring delen. We moedigen regionale initiatieven van bijvoorbeeld de GGZ en patiëntenverenigingen ook heel erg aan. Aandacht hiervoor op gemeente- of dorpsniveau is ontzettend waardevol.'

Het gala wordt een avond vol openheid dus, wat kunnen we verwachten?
'Het gala wordt een vrolijke avond over een serieus onderwerp. Cabaretiers, auteurs en deskundigen praten en vertellen over hun eigen ervaringen en ideeën of zingen erover. Niet alleen de kwetsbaarheid, maar ook de kracht én de talenten van mensen met een depressie staan in de spotlight. Het gala is voor iedereen die affiniteit heeft met het onderwerp, zeker ook voor mensen die er last van hebben. Kaarten zijn nog te koop via www.depressiegala.nl.'




Deel:

Bekijk andere blogs