Op ‘Blue Monday 20 januari 2020’, de meest sombere dag van het jaar, vindt de vijfde editie van het Depressiegala plaats, dit keer in Houten. Ik sprak over het waarom en de noodzaak ervan met psychiater Bram Bakker, een van de initiatiefnemers.
Er is al veel meer openheid over depressie, we weten het nu toch wel zo’n beetje Bram?
‘Dat hoor ik heel vaak inderdaad. De waarheid is dat het nog steeds allesbehalve vanzelfsprekend is om het over je depressie te hebben. Laat staan dat depressie wordt erkend in het bedrijfsleven. De plek die het op de maatschappelijke agenda heeft, klopt niet. Wat het kost aan verzuim, daar zou veel meer aandacht voor moeten zijn.’
Hoe komt dit volgens jou?
‘Een depressie hebben en erover vertellen is gewoon nog niet fashionable. De associatie met een depressie is dat je een zwak en slap type bent. Het wordt nog steeds als een raar en moeilijk iets gezien. Mensen blijven er liever bij uit de buurt en zijn haast bang dat het besmettelijk is. Het is een imago-ding. Een burn-out hebben is ook niet leuk, maar bekt toch makkelijker. Een depressie is een stemmingsstoornis, bij een burn-out ben je uitgeput omdat je zo hard je best hebt gedaan. Dan vind je het leven nog wel leuk en kijk je uit naar een vakantie.’
Het thema dit jaar is werken met een depressie/ psychische gevoeligheid – welke barrières zijn er?
‘Openheid en vertellen hoe het met je gaat, zijn nog zwaar onderbelicht op het werk. Vragen als ‘ben je tevreden met je bestaan, past je werk nog in je leven?’, worden nauwelijks gesteld in functioneringsgesprekken. Bij slecht functioneren kan er van alles spelen, ja ook psychische klachten. Uit schaamte en angst durven we het vaak niet bespreekbaar te maken. Hoe reageert de ander erop? En welke consequenties kan het hebben? Door veel meer openheid kun je dit oplossen en kan er naar het talent van mensen met een psychische gevoeligheid gekeken worden.’
Welke zorgen heb jij vanuit jouw werkveld en expertise?
‘Ons imago is negatiever dan we verdienen. Een verward persoon wordt vaak geassocieerd met een psychiatrisch patiënt. Dit kan ook gewoon iemand zijn die dronken is. De succesverhalen van mensen die goed behandeld worden en herstellen, worden niet actief en weinig naar buiten gebracht. De negatieve verhalen worden vaak (en ten onrechte) uitvergroot neergezet.’
Point taken, we zijn er dus echt nog niet.
‘Ja, aandacht voor het onderwerp is echt nog keihard nodig. We proberen in de buurt te komen van begrip en dat iedereen weet wat het is. Het is ingewikkeld en hard strijden om het gala weer te organiseren. We blijven het doen, omdat het nut heeft. Mede door het depressiegala, zien we dat mensen met hun eigen verhaal aan de gang gaan en het naar buiten brengen. Het vaak in kleinere kring delen. We moedigen regionale initiatieven van bijvoorbeeld de GGZ en patiëntenverenigingen ook heel erg aan. Aandacht hiervoor op gemeente- of dorpsniveau is ontzettend waardevol.'
Het gala wordt een avond vol openheid dus, wat kunnen we verwachten?
'Het gala wordt een vrolijke avond over een serieus onderwerp. Cabaretiers, auteurs en deskundigen praten en vertellen over hun eigen ervaringen en ideeën of zingen erover. Niet alleen de kwetsbaarheid, maar ook de kracht én de talenten van mensen met een depressie staan in de spotlight. Het gala is voor iedereen die affiniteit heeft met het onderwerp, zeker ook voor mensen die er last van hebben. Kaarten zijn nog te koop via www.depressiegala.nl.'
Gisteren reed ik naar Schiphol. Niet naar de luchthaven, maar naar mijn afspraak op het hoofdkantoor van Transavia.
Terwijl de vakanties al zijn begonnen en die van mij nog in het verschiet ligt, voel ik vreugde- en vakantiekriebels om voor deze frisse airline ✈️ een leuke tijdelijke content opdracht te doen, zinin!
content tekstdirigent begrijpelijk ontvangersgericht tekstschrijven
Yes, ik ben het aan het doen, ik ben onderweg als tekstdirigent! Na een jaar blik ik terug en kijk ik vooruit. Gewoon midden in het jaar, zonder oliebollen ?
Uiteenlopende opdrachten
Ik doe leuke en uiteenlopende opdrachten. Zo heb ik onder andere webteksten en blogs geschreven voor verschillende opdrachtgevers, schreef de basisteksten voor een publiekscampagne die binnenkort van start gaat voor www.volgjezorg.nl, schreef de pitch voor Financial Care, een startende coöperatie in de zorg en redigeerde een boek over de geschiedenis van een familiebedrijf. Ik gaf ondernemers tips en adviezen over de teksten van hun website. Maakte vlogs, wat nogal uit mijn comfortzone stappen is en lanceerde mijn website www.puurschrijven.com.
Ik krijg waardevolle feedback van klanten en leuke reacties, zoals: ‘Marloes brengt een dosis positieve energie mee. Met haar kritische blik en vlotte pen heeft zij onze teksten sterker gemaakt. Ze heeft ervoor gezorgd dat wij in onze communicatie uitstralen wie wij ook echt zijn.’
Mijn eigen blogs
Daarnaast schrijf en deel ik ook graag mijn eigen blogs ter inspiratie. Mijn artikel over depressie en antidepressiva stuurde ik naar een paar tijdschriften en werd in mei jl. geplaatst in Margriet. Sindsdien voel ik een grote motivatie om het nog steeds grote taboe en de schaamte erover te helpen doorbreken en verminderen. En er meer openheid en begrip voor te krijgen.
Taboes doorbreken
Zo viel mijn oog op het online platform voor de 40+ vrouw van Isa Hoes en Medina Schuurman op www.isamedina.com. Zij doorbreken ook graag taboes. Binnenkort start ik hier met een nieuwe rubriek. Ik deel mijn verhaal en nodig vrouwen uit om ook hun verhalen te delen. Dat we het er gewoon over kunnen hebben met elkaar en we onze psychische kwetsbaarheid op een luchtige manier bespreekbaar maken. Zin in!!
Verwonderen en slikken
Ik verwonder me over deuren en nieuwe werelden die voor me opengaan door puur te schrijven en mijn gevoel te volgen. Voel oprecht contact in netwerkgesprekken en met klanten waar ik voor werk. Het klinkt zo simpel en dat is het niet. Bij alles wat ik doe, voel ik naast mijn energie en enthousiasme, ook de teleurstellingen en tegenslagen. Die me dan even uit mijn kracht halen en pijn doen. Om daarna weer op te krabbelen en verder te gaan.
En als ik vooruitkijk:
√ Wil ik gaan samenwerken met een andere tekstschrijver. Om verder uit te breiden, te sparren, uit te wisselen en versterken. Samen kan je meer. #durftevragen: ken je iemand in je netwerk die interesse heeft? Leuk, ik hoor het graag van je!
√ Ga ik verder met het op- en uitbouwen van mijn netwerk, om te kunnen doen wat ik het allerliefste doe: het schrijven en redigeren van begrijpelijke- en ontvangersgerichte teksten.
√ Ga ik op zoek naar klanten, die ik voor langere tijd kan helpen met het schrijven van hun communicatieboodschappen.
√ Wil ik als ambassadeur aan de slag voor Samen Sterk zonder Stigma. Om artikelen te schrijven en ook lezingen te gaan geven over psychische kwetsbaarheid voor meer openheid en begrip.
√ Blijf ik mijn eigen blogs schrijven en delen.
Hallo nieuw ondernemersjaar, let’s go on!
