Tijdens het eerste 10-minuten gesprekje van dit schooljaar, stelt de meester vragen aan Jip (9jr) om hem beter te leren kennen. Wij kijken vooral toe en ik geniet van hun interactie.

Gehoord en gezien
Dan vraagt hij aan Jip: ‘is er ook iets waar je tegenop ziet dit schooljaar?’ ‘Ja’, zegt hij, ‘tegen de Cito-toets, daar kan ik echt gespannen voor zijn en bang dat ik die niet goed maak’. ‘Wow’, zegt de meester, ‘wat knap dat je dat van jezelf weet en zo goed aan mij kunt vertellen, daar krijg ik kippenvel van.’ Ikzelf ook instant. Wat een mooi antwoord van de meester, Jip wordt gehoord en gezien.
De meester gaat verder en zegt ‘dus dat is iets waar ik je bij kan helpen dit jaar. Weet je hoe ik dat zie? Je maakt de toets, gaat naar huis en de volgende dag gaat de zon gewoon weer op en is het leven even normaal en leuk als altijd.’

Zo hé dacht ik voor de 2e keer. Wat een krachtige en mooie weergave van hoe het inderdaad is, maar je lang niet altijd zo kunt zien als je in de spanning/ stressmodus schiet.

Even leuk en normaal als altijd
Niet veel later hoor ik Jip deze woorden tegen zijn oma zeggen, die gespannen is over een test die ze de volgende dag moet maken. ‘Oma, weet je, je maakt de toets en los daarvan gaat morgen gewoon de zon weer op en is het leven even normaal en leuk als altijd’. Ik zie dat zijn woorden aankomen bij oma. De volgende dag krijgen we een appje van haar dat haar spanning was gezakt en ze veel steun had gehad aan de woorden van Jip. Weer had ik kippenvel. En liet ik de meester weten dat zijn woorden niet alleen Jip, maar ook zijn oma (en ons!) hielpen.

De kracht van woorden (en een leerkracht)…..is enorm!!

#woordenverbinden #kracht #storytelling #liefde #elkaarhelpen #puurschrijven #wedoenhetsamen